ماتریکس سلول زدایی شده ریه و نقش آن به عنوان داربستی در شرایط آزمایشگاهی تمایز سلول های بلاستمایی

هدف: امروزه افزایش بیماران دارای نقص عضو و ارگان و همچنین وجود چالش های درمانی در محدوده پیوند اعضاء و انتقال عضو باعث تسریع درروند ایجاد علومی همچون پزشکی ترمیمی و مهندسی بافت شده است. موفقیت و پیشرفت در این عرصه مستلزم انتخاب یک داربست مناسب؛ به عنوان میانجی سیگنال های بیوشیمیایی و بیوفیزیکی است. ماتریکس خارج سلولی (ecm) به عنوان یک داربست می تواند برای مورفوژنز بافتی، تکثیر سلولی، مهاجرت، تمایز بافتی و حفظ این تمایز عمل کند. در این تحقیق از بافت ریه سلول زدایی شده خرگوش برای تهیه ماتریکس سه بعدی(داربست) استفاده شد. روش کار: در این مطالعه تجربی به منظور تهیه داربست ابتدا از بافت ریه خرگوش نمونه برداری و نمونه های تهیه شده بر اساس روش های فیزیکی(snap freezing) و شیمیایی(دترجنت sds) سلول زدایی گردید. سپس جهت بررسی اعمال متقابل بین داربست و بافت بلاستمایی، داربست ها درون حلقه های بلاستمایی قرار داده شدند؛ و به مدت 30 روز به محیط کشت منتقل شدند. نمونه برداری از بافت بلاستما و داربست همراه آن هر 5 روز یک بار انجام گرفت. نتایج: مطالعات بافتی و تصاویر میکروسکوپی، حذف سلول ها از داربست های آماده شده و ایجاد تخلخل در داربست بافت ریه را تائید نمود. به علاوه، نتایج مطالعات در مورد بلاستما و داربست همراه آن در روزهای مختلف پس از کشت رفتارهای مهاجرت، نفوذ، تقسیم و تمایز را نشان داد. نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که امکان تهیه یک داربست طبیعی سه بعدی از ریه به وسیله تیمار با sds وجود دارد. داربست تهیه شده می تواند دارای اثر القایی بر رفتارهای سلولی از قبیل مهاجرت، نفوذ، تقسیم و احتمالاً تمایز باشد هرچند مطالعات بیشتری برای اثبات هویت سلول ها و سایر ویژگی های این داربست ضروری است. همچنین به نظر می رسد داربست حاصل از سلول زدایی بافت ریه می تواند به عنوان مدلی در تحقیقات مقدماتی مهندسی بافت ریه کاربرد داشته باشد.